Η νόσος του Αλτσχάιμερ αποτελεί μια ανησυχητική νευροεκφυλιστική διαταραχή που επηρεάζει παγκοσμίως περίπου 50 εκατομμύρια ανθρώπους, οι οποίοι αντιμετωπίζουν προβλήματα με τη νόηση και συχνά αντιμετωπίζουν δυσκολίες στη ρύθμιση του ύπνου τους.
Η επιδείνωση του κιρκάδιου ρυθμού του σώματος σχετίζεται συχνά με αυτήν τη διαταραχή και μπορεί να έχει σοβαρές συνέπειες στη νυχτερινή γνωστική λειτουργία και στην ποιότητα του ύπνου. Πρόσφατες έρευνες υποδεικνύουν ότι αυτή η διαταραχή του ρυθμού μπορεί να μην είναι απλώς συμπτωματική της νόσου, αλλά ίσως να συμβάλλει στην πρόοδό της.
Μια πρωτοποριακή έρευνα από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στο Σαν Ντιέγκο έχει φωτίσει τη δυνητική αποτελεσματικότητα της διαλειμματικής νηστείας στην ανακούφιση αυτών των διαταραχών. Αυτή η προσέγγιση μπορεί να αλλάξει τον τρόπο που κατανοούμε και αντιμετωπίζουμε τη νόσο, εστιάζοντας στις διατροφικές μας συνήθειες.
Η σύνδεση μεταξύ του Αλτσχάιμερ και του κιρκάδιου ρυθμού του σώματος είναι σημαντική. Ο κιρκάδιος ρυθμός διαχειρίζεται τις βιολογικές λειτουργίες μας, συμπεριλαμβανομένου του ύπνου. Έρευνες υποδεικνύουν ότι το 80% των ατόμων με Αλτσχάιμερ παρουσιάζουν διαταραχές σε αυτόν το ρυθμό, με αποτέλεσμα δυσκολίες στον ύπνο και επιδείνωση της γνωστικής λειτουργίας κατά τη διάρκεια της νύχτας.
Η Δρ. Paula Desplats, πρωτοπόρος στη μελέτη, επισημαίνει τη σημασία της κατανόησης αυτών των διαταραχών, υπογραμμίζοντας ότι η διαταραχή του κυκλάδιου ρυθμού μπορεί να είναι ο βασικός παράγοντας της νόσου.
Η διατροφική πρακτική της χρονικά περιορισμένης σίτισης αναδεικνύεται ως μια πιθανή λύση. Αυτή η μέθοδος, που περιορίζει το παράθυρο του φαγητού αντί για τις θερμίδες, έχει δείξει ελπιδοφόρα αποτελέσματα σε πειραματικά ποντίκια που πάσχουν από Αλτσχάιμερ. Τα ποντίκια σε αυτήν τη διατροφική πρακτική παρουσίασαν βελτιωμένη μνήμη, μειωμένη νυχτερινή ανησυχία και πιο σταθερό μοτίβο ύπνου, υπογραμμίζοντας τη δυνατότητα της χρονικά περιορισμένης σίτισης στην αντιμετώπιση των συμπτωμάτων της νόσου του Αλτσχάιμερ.
