Χθες βράδι σε είδα στο όνειρο μου. Μάλλον είναι μια από εκείνες τις στιγμές που ένοιωσες το πως αισθάνομαι. Σε σκεφτόμουνα χθες και μου έλειπες πολύ.
Γράφει η Θεοδοσία Κυριάκου
Ήρθες και τρύπωσες στα όνειρα μου. Και ήμουνα τόσο χαρούμενη που σε είδα. Ήσουνα εκεί μαζί μου. Υπήρχε τόσος κόσμος τριγύρω αλλά δεν είχε καμία σημασία. Εγώ όπως πάντα πιο μαζεμένη. Σου έλεγα ‘ντροπή θα μας δουν’. Εσύ ήσουνα στο ‘δεν με νοιάζει για αυτούς, δεν φοβάμαι να δείξω αυτό που νοιώθω’. Θυμάσαι; Μου το είχες πει ενώ χαζεύαμε την θάλασσα.
Με πήρες αγκαλιά λοιπόν και έκανες και τόσες χαζομάρες για να με κάνεις να γελάσω. Πόσο μου άρεσε αυτό. Μαζί μπορούσαμε να κάνουμε συζήτηση γύρω από το πιο σοβαρό θέμα ή να χαζολογάμε σαν μικρά παιδιά. Μπορούσα να σου μιλήσω για ότι νοιώθω, όπως νοιώθω χωρίς να φοβάμαι πως δεν θα καταλάβεις.
Και στο είχα πει χθες ‘δεν είσαι στα αλήθεια εδώ το ξέρω’ και σε έσφιγγα πιο σφιχτά στην αγκαλιά μου γιατί ήξερα πως όταν ανοίξω τα μάτια μου δεν θα είσαι εκεί. Εσύ γέλασες και μου είπες ‘εδώ θα είμαι θα το δεις ’. Ξύπνησα, μα εσύ είχες φύγει και τότε δάκρυα άρχισαν να κυλάνε στα μάγουλα μου. Μου λείπεις πολύ. Μου λείπει το καλημέρα σου και οι συζητήσεις μας.
Το ξέρω πως εγώ σου ζήτησα να απομακρυνθείς. Δεν είναι επειδή πραγματικά το ήθελα και το ξέρεις. Ήρθε τόσο ξαφνικά και απρόσμενα όλο αυτό. Μου είπες φοβάμαι μην σε πληγώσω. Μάθε λοιπόν πως και εγώ φοβόμουνα όταν μου έδειχνες το πόσο με νοιάζεσαι. Γι’ αυτό και τα έκανα λίγο μαντάρα. Από την μία άρχισα να νοιώθω και από την άλλη φοβόμουνα μην πληγωθώ, μην σε πληγώσω. Φοβόμουνα μην επενδύσω συναισθηματικά και μετά ναυαγήσει όλο αυτό.
Και τώρα σιωπή. Δεν μιλάμε πλέον. Κάποτε όμως λένε πως ακόμη και μέσα στην σιωπή κρύβονται πολύ ηχηρές λέξεις ː σε σκέφτομαι, σε νοιάζομαι, μου λείπεις. Ακόμη και αν δεν εκφράζονται τα συναισθήματα είναι εκεί. Δεν τα αλλοιώνει ούτε η απόσταση ούτε ο χρόνος.
Αν κάτι σε κάνει να αισθάνεσαι τόσο οικεία από την αρχή είναι γιατί σε έχει πραγματικά αγγίξει. Είναι από αυτά που δύσκολα θα έρθουν στη ζωή σου στις μέρες μας. Παραμέρισε λοιπόν τον φόβο και αφέσου να το ζήσεις. Ακόμη και αν κάποια στιγμή τελειώσει θα του έχεις δώσει μια ευκαιρία να εξελιχτεί σε κάτι πολύ όμορφο.
Βάλε την ζώνη ασφαλείας σου αν σε κάνει να νοιώθεις σιγουριά αλλά αφέσου στο ταξίδι.
Τι λες; Ξεκινάμε και όπου μας βγάλει;
Μπορέις να ακολουθήσεις την Θεοδοσία Κυριάκου
στο Facebook ΕΔΩ
και στο ιnstagram EΔΩ
PHOTO CREDITSBackground photo created by freepik – www.freepik.com
