Οι ιδιαίτερα αυστηροί κανόνες προστασίας του ελεύθερου ανταγωνισμού, οι οποίοι έχουν θεσπιστεί από τα αρμόδια όργανα και της Επιτροπές της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχουν απαγορεύσει ρητά και αυστηρά πρακτικές του παρελθόντος, όπως ο καθορισμός των τιμών, ο καταμερισμός της αγοράς, οι συμφωνίες για την κατανομή των πελατών ή παραγωγής καθώς επίσης κάθε συναφή προς τις παραπάνω πρακτική.
Τα πρόστιμα για τέτοιου είδους αθέμιτες (πλέον) πρακτικές είναι τσουχτερά και αγγίζουν ακόμα και το ποσοστό του 10% επί του συνολικού ετήσιου κύκλου εργασιών ενώ απειλείται ακόμα και η φυλάκιση των υπαιτίων. [Κανονισμός (ΕΚ) υπ’ αριθμ. 1/2003 του Συμβουλίου της 16/12/2002 για την εφαρμογή των κανόνων των άρθρων 81 και 82 της Συνθήκης].
Δεν επιτρέπεται πλέον στα κράτη-μέλη να ελέγχουν καθ’ οιονδήποτε τρόπο την εσωτερική τους αγορά λ.χ. με την επιβολή «πλαφόν» στις τιμές των αγαθών.
Οι περισσότεροι από εμάς (αν όχι όλοι), καλούμαστε κάθε μήνα να πληρώσουμε τον πάροχο ηλεκτρικής ενέργειας που έχουμε επιλέξει και νιώθουμε «στο πετσί μας» κάθε αύξηση, μικρή η μεγάλη. Είναι αυτονόητο, πως το κόστος στην κατανάλωση επηρεάζεται (ή θα έπρεπε
τουλάχιστον να επηρεάζεται) από το κόστος παραγωγής της ενέργειας.
Στο συνολικό κόστος, υπάρχει μια υποδιαίρεση, η οποία κάνει όλη την διαφορά (μιλώντας πάντοτε για ομαλές περιόδους και όχι για περιόδους με έκτακτα γεγονότα όπως λ.χ. ο πόλεμος στην Ουκρανία).
Πρόκειται για το επιπλέον κόστος, το οποίο προκύπτει από τις αυξημένες ανάγκες για ηλεκτρική ενέργεια για παράδειγμα το καλοκαίρι, όταν οι υφιστάμενοι μηχανισμοί παραγωγής ενέργειας δεν επαρκούν και υπό τον κίνδυνο κατάρρευσης του δικτύου από την
ανεπάρκεια της ηλεκτρικής ενέργειας γίνεται χρήση γεννητριών φυσικού αερίου με κόστος πολλαπλάσιο σε σχέση με τις αντίστοιχες γεννήτριες εσωτερικής καύσης.
Ο λόγος που επιλέγεται η λύση αυτή είναι ένας: Προκειμένου να τεθεί μια γεννήτρια εσωτερικής καύσης σε λειτουργία απαιτείται χρονικό διάστημα πολλών ημερών, ενώ μια γεννήτρια φυσικού αερίου τίθεται σχεδόν αυτόματα σε λειτουργία και παράγει την ίδια στιγμή την ενέργεια που λείπει από το σύστημα. Την διαφορά αυτή καλείται να πληρώσει ο τελικός καταναλωτής.
Ακριβώς σε αυτό το πρόβλημα, έρχονται να δώσουν λύση οι Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (φωτοβολταϊκά συστήματα, ανεμογεννήτριες κλπ.), μέσω των οποίων μπορεί να γίνει αδιανόητα οικονομική παραγωγή ενέργειας, η οποία εν συνεχεία θα πρέπει να αποθηκευτεί σε κατάλληλα συστήματα συσσώρευσης (σήμερα κατά κύριο λόγο «μπαταρίες», ενώ με γρήγορους ρυθμούς μεταβαίνουμε στην εποχή της κασέτας υδρογόνου) και τέλος να διοχετευθεί στο δίκτυο.
Η τελευταία, σύντομη παράγραφος, θα μπορούσε να αποτελέσει την πρώτη, εισαγωγική, παράγραφο ενός ιδιαιτέρως μεγάλου πονήματος, καθώς περιέχει σε μερικές λέξεις το παρόν και το μέλλον της ενέργειας όχι μόνο στην Χώρα μας αλλά σε όλο τον κόσμο.
Για την ώρα θα περιοριστούμε στην σύντομη αυτή παράγραφο, αλλά δεσμεύομαι να δώσω αναλυτικά στοιχεία και πληρέστερη ενημέρωση στο μέλλον.
Σε μια εποχή που τα ηλεκτρικά οχήματα αυξάνονται ραγδαία, που βλέπουμε πια αρκετά σημεία φόρτισης, υπάρχει πλέον το ενδιαφέρον αλλά και η ανάγκη να ενημερωθούμε επαρκώς προκειμένου να είμαστε σύντομα έτοιμοι να καταλαβαίνουμε όσα βιώνουμε σήμερα αλλά και όσα θα βιώσουμε στο εγγύς μέλλον.
Μαρούσι, 12 Ιουλίου 2023
Γεράσιμος (Μάκης) Χ. Χαλιώτης
