Ο προστάτης μπορεί να είναι μικρός σε μέγεθος, αλλά όταν μολύνεται, μπορεί να προκαλέσει σοβαρά προβλήματα υγείας. Από ενοχλήσεις στην ούρηση μέχρι συμπτώματα που θυμίζουν γρίπη, η έγκαιρη διάγνωση της προστατίτιδας είναι καθοριστική για την αποφυγή επιπλοκών.
Η προστατίτιδα είναι η φλεγμονή του προστάτη αδένα, που μπορεί να προκληθεί από μικρόβια ή από μη βακτηριακούς μηχανισμούς. Διαφέρει από τη φυσιολογική διόγκωση του προστάτη (καλοήθη υπερπλασία) που σχετίζεται με την ηλικία.
Οξεία προστατίτιδα: ξαφνική και σοβαρή φλεγμονή με έντονα συμπτώματα.
Χρόνια προστατίτιδα: επιμένει για μήνες ή χρόνια, με ηπιότερα αλλά ενοχλητικά συμπτώματα.
Οι αιτίες μπορεί να είναι πολλές και διαφορετικές:
Βακτήρια: Το E. coli είναι ο πιο συχνός ένοχος, αλλά και Klebsiella ή Pseudomonas.
Διαταραχές στη μικροβιακή χλωρίδα: ανισορροπία στους φυσιολογικούς μικροοργανισμούς.
Ουροποιητικοί παράγοντες: ανάστροφη ροή ούρων, παρουσία καθετήρα, απόφραξη από λίθους ή υπερπλασία.
Μη βακτηριακή φλεγμονή: ανοσολογική αντίδραση ή χημικός ερεθισμός.
Ιογενείς λοιμώξεις: ορισμένες μελέτες εξετάζουν πιθανό ρόλο του COVID-19.
Λίθοι προστάτη: μπορεί να παγιδεύουν μικρόβια και να συντηρούν τη φλεγμονή.
Παράγοντες κινδύνου: παχυσαρκία, χαμηλή τεστοστερόνη, υποθυρεοειδισμός, ιστορικό ουρολοιμώξεων.
Συχνά τα πρώτα συμπτώματα μοιάζουν με εκείνα ενός κοινού κρυολογήματος ή γρίπης.
Πυρετός, ρίγη, μυαλγίες.
Ναυτία, εμετοί, γενική κακουχία.
Πόνος στην κάτω κοιλιακή χώρα, τη βουβωνική χώρα ή τη μέση.
Δυσκολία στην ούρηση ή συχνουρία.
Επώδυνη ούρηση (δυσουρία).
Αίμα στα ούρα.
Σεξουαλικές διαταραχές (πόνος κατά την εκσπερμάτιση, μειωμένη libido).
Οποιοδήποτε από αυτά τα συμπτώματα χρειάζεται αξιολόγηση από γιατρό.
Η διάγνωση γίνεται με:
Εξέταση PSA.
Καλλιέργεια ούρων και σπέρματος.
Δακτυλική εξέταση και, εφόσον απαιτείται, υπέρηχοs.
Αντιβιοτικά: δοξυκυκλίνη, σιπροφλοξασίνη ή άλλα, ανάλογα με την καλλιέργεια.
Αντιφλεγμονώδη για τον πόνο και το οίδημα.
Άφθονα υγρά για την αποβολή μικροβίων.
Σε σοβαρές ή ανθεκτικές περιπτώσεις → χειρουργική παρέμβαση (π.χ. για αποστήματα).
Για να μειωθεί ο κίνδυνος εμφάνισης ή υποτροπών:
Διατηρήστε υγιές σωματικό βάρος.
Κάντε τακτική σωματική άσκηση.
Ενυδατωθείτε επαρκώς.
Αποφύγετε περιττούς καθετήρες ή παρεμβάσεις χωρίς ένδειξη.
