Εσύ και Εγώ : Δύο τρένα με τη δική τους παράλληλη πορεία

Αν είσαι από τους ανθρώπους που τείνουν να αναλύουν πολύ τα όσα συμβαίνουν τότε ξέρεις και εσύ από πρώτο χέρι πόση συναισθηματική και ψυχολογική κούραση μπορεί να επιφέρει αυτό.

Της Θεοδοσίας Κυριάκου

Καμιά φορά υπεραναλύουμε πράγματα που συμβαίνουν σε μία προσπάθεια να ελέγξουμε την έκβαση των γεγονότων ώστε να αποτρέψουμε τυχόν αποτυχία ή πόνο. Είναι γεγονός, πως το να προγραμματίζουμε κάποιες κινήσεις μας μπορεί να μας προστατεύσει από το να πληγωθούμε.

Μήπως όμως η προσπάθεια του να ελέγξουμε τις συνθήκες υπό τις οποίες θα εξελιχθούν κάποιες καταστάσεις μας προκαλεί άγχος ή ακόμη και φόβο;

Μήπως τα υποθετικά σενάρια που φτιάχνει το μυαλό μας γίνεται τελικά η αιτία να χάνουμε τον αυθορμητισμό μας; Ίσως πάλι ο φόβος της αποτυχίας  να μας στερήσει όμορφες στιγμές που θα μπορούσαμε να είχαμε ζήσει αν απλά τολμούσαμε να αφεθούμε.

Θα λέγαμε πως η ζωή μας είναι σαν ένα τρένο. Ένα τρένο η ζωή και μια συνεχιζόμενη, αδιάκοπη πορεία η καθημερινότητα μας. Σε κάθε στάση θα ανέβουν άνθρωποι. Κάποιοι από αυτούς θα κατέβουν σε μία από τις επόμενες στάσεις ενώ κάποιοι άλλοι θα παραμείνουν μέχρι το τέλος της διαδρομής.

Ακόμη όμως και αυτοί που θα είναι περαστικοί θα μας δώσουν πολλά. Θα μας δώσουν στιγμές, εμπειρίες, ίσως και ένα μάθημα για το πώς να αντιμετωπίσουμε καταστάσεις στο μέλλον. Δεν πρέπει λοιπόν να φοβόμαστε τους επιβάτες.Αντίθετα αυτοί οι άνθρωποι θα κάνουν την διαδρομή μας πιο ενδιαφέρουσα.

Το τι επιθυμούμε για εμάς είναι το κλειδί για μια επιτυχημένη και ευτυχισμένη ζωή.

Πολλοί άνθρωποι θα έρθουν στη ζωή μας. Κάποιοι θα μείνουν και κάποιοι θα φύγουν.

Αν απλά κλειστούμε στο καβούκι μας τότε δεν θα ζούμε,  αλλά απλά θα υπάρχουμε. Είναι πολύ σημαντικό να έχουμε θέσει ξεκάθαρες γραμμές όσον αφορά τα θέλω και τους στόχους μας. Εμείς είμαστε οι οδηγοί στο δικό μας τρένο. Εμείς και κανείς άλλος. Για αυτό τον λόγο δεν πρέπει να αφήνουμε τα κλειδιά του δικού μας τρένου σε κανένα επιβάτη. Κανείς δεν πρέπει να καθορίζει την πορεία της δικής μας ζωής.

Συχνά ακούμε την περιβόητη έκφραση «ψάχνω το άλλο μου μισό».

Εγώ πάλι δεν πιστεύω στα μισά. Θα προτιμούσα έναν άνθρωπο ολοκληρωμένο. ‘Έναν συνοδοιπόρο που να μην με έχει ανάγκη. Να είμαι η επιθυμία και όχι η ανάγκη του.

Έναν συνοδοιπόρο που να μην κατέβει από το δικό του τρένο για να ανέβει στο δικό μου. Θέλω τα τρένα μας να ταξιδεύουν πλάι πλάι. Μαζί αλλά και χώρια. Ελεύθεροι να δημιουργήσουμε και να πραγματώσουμε τους στόχους μας αλλά και πολιορκημένοι από αγάπη. Ένας άνθρωπος που νοιώθει ελεύθερος να είναι ο εαυτός του δεν θα νοιώσει ποτέ την  ανάγκη να φύγει.

Σταμάτα λοιπόν να υπεραναλύεις. Αφέσου να ζήσεις την στιγμή. Να αγαπήσεις και να αγαπηθείς. Όταν η αγάπη σου χτυπά την πόρτα δώσε μία ευκαιρία στον εαυτό σου να είναι ευτυχισμένος. Γίνε παρατηρητής και άκου τις πράξεις των ανθρώπων. Αυτές θα σου δείξουν τις προθέσεις τους.

Αν πάλι δεν πετύχει θα έχεις προσπαθήσει. Ο συνοδοιπόρος σου θα έρθει την στιγμή που θα έχεις αδειάσει το μυαλό σου από όλα αυτά που σε κρατούν δέσμιο του εαυτού σου

Μπορείς να ακολουθήσεις την Θεοδοσία Κυριάκου

στο Facebook ΕΔΩ   

στο instagram EΔΩ 

και Twitter  ΕΔΩ

Follow us:

• @kalimeraellada.gr on Facebook
• @kalimeraellada.gr on Instagram
• @Linkedin  kalimeraellada.gr on Linkedin
• @Kalimeraellada_  on Twitter
• @kalimeraellada.gr  Official facebook group

photo credits:Computer photo created by diana.grytsku - www.freepik.com