Η πολυφαγία οφείλεται σε διαταραχές της ινσουλίνης, που εμποδίζουν τη γλυκόζη να εισέλθει σωστά στα κύτταρα για παραγωγή ενέργειας. Έτσι, το σώμα «πεινάει» ακόμη και αν υπάρχει περίσσεια σακχάρου στο αίμα.
Μπορεί να εμφανιστεί σε όλες τις μορφές διαβήτη – τύπου 1, τύπου 2 και κύησης – και αποτελεί ένα από τα τρία βασικά συμπτώματα του αρρύθμιστου διαβήτη:
Πολυφαγία (υπερβολική πείνα)
Πολυουρία (υπερβολική ούρηση)
Πολυδιψία (υπερβολική δίψα)
Συμπτώματα
Τα πιο συχνά σημάδια της διαβητικής υπερφαγίας περιλαμβάνουν:
Επίμονη πείνα παρά τα κανονικά γεύματα
Έντονες λιγούρες
Υπερκατανάλωση τροφής και αύξηση βάρους
Κούραση, δίψα, συχνουρία
Πεπτικές ενοχλήσεις (ναυτία, καούρες)
Γιατί εμφανίζεται;
Η υπερφαγία μπορεί να σχετίζεται με:
Υπεργλυκαιμία (υψηλό σάκχαρο): Η γλυκόζη δεν μπαίνει στα κύτταρα, αφήνοντάς τα «άδεια» από ενέργεια.
Υπογλυκαιμία (χαμηλό σάκχαρο): Η έλλειψη γλυκόζης αυξάνει το αίσθημα πείνας, ακόμη κι αν έχει προηγηθεί κανονικό γεύμα.
Διαβητική κετοξέωση (DKA): Σοβαρή επιπλοκή, όπου το σώμα καίει λίπος αντί για γλυκόζη, με επικίνδυνη παραγωγή κετονών.
Ορμονικές και νευρολογικές αιτίες: Υπερθυρεοειδισμός, βλάβες στον υποθάλαμο, αλλά και άλλες σπάνιες καταστάσεις (π.χ. σύνδρομο Prader-Willi).
Διάγνωση
Η υπερφαγία που δεν υποχωρεί με το φαγητό αποτελεί λόγο ιατρικής αξιολόγησης. Οι εξετάσεις που χρησιμοποιούνται περιλαμβάνουν:
Σάκχαρο νηστείας
Καμπύλη γλυκόζης
A1C
Τυχαία μέτρηση σακχάρου
Αντιμετώπιση
Η καλύτερη θεραπεία είναι η σωστή ρύθμιση του διαβήτη. Αυτό μπορεί να περιλαμβάνει:
Ινσουλίνη και τακτικό έλεγχο σακχάρου (τύπος 1)
Φάρμακα ή/και αλλαγές τρόπου ζωής (τύπος 2)
